Wat als je heel gedreven bent, vaker in de actiemodus staat dan even stil zit. Op zich niet erg, tenzij je er om wat voor reden ook last van hebt. Ik hou van mijn actiegerichtheid, lekker knallen. Maar soms zit het me in de weg. In deze blog deel ik graag een persoonlijke ervaring van mij, die me elke dag helpt om ontspannen te ondernemen.

Eind juni ben ik naar het Levend Water Ritueel van Jawi geweest. Ik ken hem via 365 dagen succesvol coachen en volgde hem al een tijdje online. Er kwam een update voorbij en ik dacht, daarmoetikbijzijn.nl! Dus hoppa berichtje gestuurd en voor ik het wist had ik me aangemeld. Super leuk! Al wist ik eigenlijk helemaal niet zo goed wat ik kon verwachten. Haha, wat geeft het. Ik voelde dat ik er heen wilde en dat is wat ik steeds vaker doe: luisteren naar mijn gevoel en daar naar handelen. Er op vertrouwen dat dat precies is wat ik nodig heb.

Hard werken

Wat ik wel wist is dat het zou gaan om het loslaten van oude patronen en het open staan voor nieuwe patronen. Op het moment van aanmelden speelde het thema ‘hard werken’ even weer. Een thema waar ik inmiddels uitgebreid bekend mee ben ;-). Ik sta dan in de doe-stand en knal als een malle. Daarbij vergeet ik mezelf af en toe. Ik race mezelf als het ware voorbij, gewoon vanuit enthousiasme. Ook wil ik acties aftikken door ze er door te knallen. Terwijl ik inmiddels ook heb geleerd dat dat vaak niet de beste manier is. Soms is het veel efficiënter om het eerst te laten rusten en dient zich een ander idee aan waarmee je veel meer impact kan maken met veel minder inspanning.

Onrust en beweging

In zo’n piek waarin mijn motortje weer wat te hard draait, ga ik veel meer in mijn hoofd zitten. Ik kan mezelf inmiddels wel catchen: ik heb door wat ik aan het doen ben en dat ik mijn rust te pakken heb. Maar dat doen: oef! Die knop zit dan wel diep verstopt. Lastig! Ik weet dat ik beter even offline kan gaan, minder beeldschermen, lekker naar buiten, yoga, mediteren en noem maar op. Maar er is dan voor mijn gevoel zoveel onrust dat ik gewoon niet meer te stoppen ben. Mooi dat dit thema zich weer aandient, kan ik er nog een laagje afpellen met behulp van het levend water ritueel.

Oude en nieuwe patronen

Voorafgaand aan het levend water ritueel kreeg ik een werkboek met allemaal vragen om te onderzoeken wat mij belemmert. Wat zit je in de weg? Hoe vertaald zich dat in situaties? Hoe reageer je op dat moment? Wat voel je op dat soort momenten. Al dit soort vragen helpen je om meer inzicht te krijgen in wat je ‘in de weg’ zit. Je ontdekt patronen die je in je hebt en waar je liever afscheid van wil nemen of beter gezegd: die je liever wat meer naar de achtergrond wil brengen. Daarna ga je, met behulp van de vragen, ontdekken welk patroon je daarvoor in de plaats wil neerzetten. Ook koppel je daar metaforen aan om het visueel te maken.

Aan het water

We zaten op een prachtige plek in Arnhem aan het water. Fijne kleine groep. Met elkaar deelden we onze bevindingen m.b.t. het vooronderzoek. Fijn om met elkaar te bespreken en inspirerend hoe anderen het ervaren hebben en te horen welke thema’s bij hun speelden. Zo deelden we in een paar rondjes hoe we er in stonden, wat we ontdekt hadden en met welke patronen we aan de slag wilden. Heel fijn om de openheid zo te ervaren. Zo jezelf te kunnen zijn. Mensen zo met aandacht en liefde naar je luisteren. Gaf een veilig gevoel en daarmee de ruimte om helemaal te zijn wie ik ben met alles wat er op dat moment was.

Op hol geslagen trekpaard

Leuk om nog even te delen. In het zelfonderzoek werden de metaforen geïntroduceerd. Een metafoor voor je oude patroon en het nieuwe patroon. Voor mij was het thema dus hard werken, doorgaan en doorgaan, haast tot ik erbij neerval. Ik ben gewoon ontzettend gedreven. Maar soms ‘te’ en misschien ook wel vanuit ‘onrust’ en dat voelt niet fijn. Ik omschrijf dit patroon zelf als een op hol geslagen trekpaard. Die BAM vol kracht zit en gaat met die banaan. Maar meer vanuit de ‘schrik’ of ‘angst’. Er is iets wat het paard triggert om op hol te slagen. En wat een power, zo’n dier kan maar doorgaan zonder op te kijken. Immer gerade aus. Voor mijn gevoel is het een stukje gevoel van eenzaamheid wat nog ergens diep in me zit. Als ik dat voel, vlieg ik weer bij mezelf weg. Uit mijn lichaam in mijn hoofd en GAAN!

Thuis zijn bij jezelf

Zo gedurende de avond bleek er duidelijk een thema te zijn die ons aan elkaar verbinden. Allemaal hadden we te maken met ervaringen waarbij we bij onszelf weggegaan zijn. Of het nu om misbruik, mishandeling of pesterijen ging. Ergens hebben we allemaal iets besloten in de zin van: ‘niet thuis willen zijn bij jezelf’.  Wauw wat mooi om dit zo met elkaar te delen. Krijg er nog kippenvel van. De vertaling naar je ‘eigen ruimte innemen’, heel mooi. Thuis kunnen zijn bij mezelf. Fijn gevoel. Verklaart ook wel waarom ik me dan eenzaam kan voelen. Ik ben niet thuis in mijn eigen lichaam. Dan is het ook logisch dat b.v. yoga een hele fijne manier is om uit die actiestand te komen.

Voel, vertrouw en straal

Die actie-stand is natuurlijk niet altijd erg. Het is ook een super mooie kracht van mij. Het ligt er maar net aan vanuit welke intenties ik het doe: vanuit die onrust of vanuit diepere drijfveren om naar mijn missie toe te werken bijvoorbeeld. Dat is ook de reden waarom je je oude patronen niet moet willen ‘weggooien’, maar naar de achtergrond wil brengen. Mooie woorden die mij hierbij helpen zijn: voel, vertrouw en straal. Dit was mijn jaarthema van vorig jaar. Voel wat je nodig hebt, vertrouw erop dat dat precies is wat je nodig hebt en straal uit dat dit je goed doet. Maar goed, wél naar de achtergrond brengen als het vanuit onrust komt. Dus op naar het waterritueel.

Het water in

Het moment kwam daar om het water in te gaan met het idee om oude patronen meer los te laten en ruimte te maken voor nieuwe patronen. Mijn op hol geslagen trekpaard gerust stellen en ruimt te maken voor het nieuwe metafoor: een grazend trekpaard die staat te genieten in de wei, lekker ontspannen in het zonnetje staat en af en toe opkijkt wat er om zich heen gebeurt.  Een onderdeel van het ritueel is het onder water gaan, om onderwater het oude los te laten en weer boven te komen in het nieuwe. Het idee was om onder water even uit te blazen zodat je gemakkelijker onderwater kon blijven. Maar vreemd genoeg lukte dat niet. Ik ademde uit en flups ik ademde water in. Huh? Oké nog een keer en weer ging het zo. Alsof er een soort paniek was. Ik kan toch wel onderwater uitademen? Uiteindelijk deed ik het op mijn eigen manier, heel rustig stap voor stap en ging het goed. Was ik nu letterlijk én figuurlijk wat aan het inslikken? Interessant.

Trillend aan de kant

Eenmaal uit het water begon ik te trillen. Meer dan trillen als je het koud hebt. En het was trouwens helemaal niet koud. Ik had het ook niet koud. Ik zat verbaasd naar mijn lichaam te kijken en probeerde een vertaling te maken naar wat het mij wilde vertellen. Een van de groepsgenoten legde haar hand op mijn schouder en vroeg: gaat het goed? Ik bevestigde dit en kort daarna POEF stond ik opeens helemaal stil. Ik keek naar mijn lichaam en vroeg me af wat er gebeurde. Opeens begon ik weer te trillen. Gaf het weer de aandacht, accepteerde dat ik trilde en dat het oké was. Op dat moment stopte het trillen weer. Hoe bijzonder. Ik begon te lachen. Haha. Goh. Ik weet wat ik te doen heb. Gewoon ZIJN. Voelen wat er gaande is, het aandacht geven, niet oordelen, accepteren dat het er is en er gewoon mee zijn.

Thuis zijn

Als ik het zo schrijf moet ik er weer om lachen. Eigenlijk weet ik het allemaal wel. Want mijn jaarthema van 2018 is ZIJN. Dat is geen toeval! Voor mij gaat dit jaar over zijn met wat er is, in het nu zijn, in mijn lichaam zijn en thuis zijn. Dingen met aandacht doen, met liefde. Genieten van alles om me heen, dankbaar zijn. Ik wil altijd alles maar berationaliseren, maar soms is dat niet nodig. Soms heb je gewoon te voelen. Erkennen wat er is. Er mee te zijn. Wauw, wat een mooie les dit. En wat fijn dat ik het zo goed kan voelen op deze prachtige avond. Als ik weer in mijn hoofd ga zitten en alles wil begrijpen, grijp ik terug op deze ervaring. Ik hoef niet alles te weten. Soms ben ik even onrustig en is dat wat het is. Dat mag er ook zijn.

Ruimte innemen

Inmiddels ben ik al een dikke maand verder en daarom misschien ook leuk om te delen hoe dit doorgewerkt heeft. Het thema mijn ruimte innemen werkte in veel door. Zo werd ik me er van bewust dat ik heel vaak mijn buik in hou en daarmee letterlijk mijn ruimte niet inneem. Ik adem vaak heel hoog en als ik dat opmerk ga ik weer bewust zakken naar mijn buikademhaling. Heel fijn om er zo mee bezig te zijn. Mijn schouders zakten meer omdat ik meer ontspannen werd, mijn bh-bandjes zakten zelfs af haha. Zo kwamen meerdere momentjes van inzichten en het werkt nog steeds door. Met regelmaat grijp ik terug naar deze ervaring en hoe ik er nu op terug kan grijpen.

Dankbaar dat ik bij dit prachtige Levend Water Ritueel mocht zijn én zo’n fijne groep mensen mocht ontmoeten. De verbinding, de openheid voelde heel warm en fijn. Tijd voor dit trekpaard om lekker in het land te gaan grazen, van de zon te gaan genieten en af en toe op te kijken naar iets en daar kort aandacht aan te geven, maar vooral niet voor op hol te slaan.  ?

P.s. Nieuwsgierig geworden? Je kunt meer info vinden op www.levendwaterritueel.nl en je kunt daar ook gratis het werkboek downloaden. Alleen dat al is een mooi instrument om mee aan de slag te gaan.