BAM ?
Soms gebeurt er iets dat je ❤️slag omhoog jaagt, je ademhaling wordt kort en stotend en automatisch zeg je iets of doe je iets wat heel gepast lijkt in deze situatie.
Not!
De meeste van onze reacties zijn herhalingen…secundaire reacties op eerder gevoelde primaire pijn of angst.
Ik zie een pasgeboren kind als een lichtje.☀️
Ervaringen die het kind doen schrikken leren het kind iets.
Het past zich aan en weet te overleven door mechanismen te ontwikkelen waardoor het aandacht en liefde genereert.
Als het kind schrikt en zich aanpast omdat het een correctie krijgt van een ouder, leert het dat, bijvoorbeeld, stiller zijn een voordeel heeft.
De correctie legt dan een sluier over het lichtje. Hierdoor wordt het iets donkerder.
(dit is niet te voorkomen en gebeurt ons allemaal als kind en we doen het allemaal als ouder, let go…)
Elke aanpassing werkt als een sluier die over het lichtje wordt gelegd. Keer op keer een sluier en langzamerhand wordt het donkerder en donkerder.
In een groter plaatje gezien denk ik dat dit precies goed is.
Het geeft ons namelijk ook de kans om te groeien.
Voorbeelden van die aanpassingen/sluiers zijn: als een ? meekleuren met elke situatie waardoor je conflicten vermijdt, Je als een ? groot en luid maken waardoor niemand je meer iets durft te zeggen, je als een ?dreigend of diepzinnig te maken waardoor je niet in verbinding hoeft te gaan. Enzovoorts.
Ondertussen worden onze lichamen groter en gaan die sluiers langzaam maar zeker knellen. Ze zijn op een bepaalde manier nog comfortabel ze verwarmen je, ze beschermen je, maar ze passen niet meer!
De sluiers/overlevingsmechanismen dragen we nog altijd over ons heen. Dit voelt vaak terecht en geeft ons een vorm.
Het kind in ons voelt zich onveilig als het een situatie denkt te herkennen met een persoon of gebeurtenis. Het denkt dat het NU in gevaar is en reageert.
We reageren met ons volwassen voorkomen als een kind omdat het kind de reactie overneemt. We dalen dan emotioneel in leeftijd.
Door die sluiers trekken we bepaalde mensen aan met hun eigen sluiers die ons keer op keer laten voelen wat we verbergen. Ze spiegelen onze duistere kant en triggeren ons als de beste.
Die mensen noemen we vaak onze vrouw of man ?
Maar…..
ze kunnen ook best je autoritaire baas zijn, de buurvrouw met die zeikstem, de caissière die jou negeert. Kortom representanten van de mensen waar je op reageert.
Vaak zit de primaire pijn of angst bij papa en/of mama. Die papa en/of mama komen we dan telkens in een andere vorm tegen.
Bij elke ‘zienouwel-ervaring’ waarbij we denken dat het ons wéér overkomt leggen we zélf een doekje over ons licht en zo wordt het donkerder en donkerder. ?⛅️???
De liefde van je leven of andere representanten kunnen er voor zorgen dat het donkerder wordt, maar als jij wilt kijken naar de sluiers kan het ook langzaam maar zeker lichter worden. Als jij de moed op kan brengen om te oefenen met een andere reactie dan die van de sluier, dan is de sluier niet meer nodig en werp je hem af. Keer op keer, bij elke nieuwe ervaring die je als volwassene aangaat, hoe moeilijk dat ook is, oogst je een succes en kun je een sluier afwerpen.
Het (leven) wordt hierdoor lichter en lichter.
Ons werk, als volwassenen, is gas terugnemen, vertragen en waarnemen wat er gebeurt. Geef aandacht aan je lichaam, luister naar wat het lichaam/het kind nodig heeft. Welke behoefte heeft het kind?
Het gaat altijd om liefdevolle nabijheid. ❤️
Jij kunt als een ouder voor jouw innerlijk kind zorgen door het te vertellen dat het bij jou veilig is.
Neem het kind en daarmee jezelf serieus zodat het kind niet meer serieus hoeft te zijn. Dan kan het doen waar het echt goed in is; spelen!
Zelf-bewust-zijn = licht
Light Your Life
Fijne dag en delen mag ?
Jawi
Ps Als je wilt onderzoeken wat jouw sluiers zijn en waar ze vandaan komen, download dan het gratis zelfonderzoek.
Hiermee kun je al een mooie duik maken in het avontuur dat jij zelf bent.
https://www.levendwaterritueel.nl/download-gratis-zelfonderzoek/
